Koniec Kryzysu

Kryzys przyjść musiał, wiedziałem to gdy.

Spokój odebrał mi sen.

Kręcę się w kole zwątpienia na trzy,

Niepewny nowego co dzień.



O tym marzyłeś, czy tak chciałeś żyć,

Byłem głupi, tak wiele chcąc.

Stróża-obrońcy zabrakło dziś mi, 

Wszystko rozpada się w pył.



Uuauauauauaua 



W ciągu wydarzeń, gdy siły już brak,

Tępię swe zmysły co noc.

W ciągu wydarzeń zmęczenie to znak,

Że wieczność zaśmiała się, drwiąc.

Może by tak podryfować na krze

I umysł oczyścić od plag.

Znowu przegrałem, myślałem, że śnię,

Sen, co pojąłem na wspak.



Uuaauuaau



Ciężar poranka, przedwiośnie i chłód

Nie odstępują na krok.

Wolę nie myśleć, co zrobisz, gdy mój tępy dosięgnie cię wzrok.

Wiem, co naprawdę chciałem ci dać,

Niemożliwe a spełnia się tu.

Słowo, co boli, dzieli na pół

I z wolna wyrywa ze snu.



Uuaauuaauu