Mött er hin meyrasta

Mött er hin meyrasta taug,

Meðulin óhæf til bóta. 

Í myrkrinu dufla við draum

Dragandi fjötur án fóta. 

Gráveður grugguga laug 

Gisti ég forðum og skemmti. 

Skrattanum skemmti og flaug, 

Slóttugu frá því sem henti. 



En óðfluga vappar um velsæmi mitt 

Og vendist þér síðan að drottni, 

Hendir sér flöt upp í hásæti sitt, 

Eigður hún segir hann rotni. 



Menn eru meinsemdar grey 

Markleysur hafa þeir ljóta 

Truflaðir trúa því ei 

Að tímann og sálirnar móta. 



Tarfur sem telur sig mann, 

En maðurinn telur sig drottinn. 

Brennir og brýtur sig rann 

Brosir svo efstur og montinn. 



En ástin mun rísa og fljóta hér fram

Og fylla loks hjartað kalda. 

Þó fenni í sporin hún lifi áfram

Um eilífð og aldir alda.