Ҡоштар китә... (Юлай Моратов көйө)

Ҡоштар китә

Тыуған яғын ташлап ҡоштар китә,
Зәңгәр күктә ҡала hағышы.
Һағыштарҙы еңгән изге йәндәр
Тыуған ерҙең бөтмәҫ йәме hеҙ.

Мин дә китәм тыуған ерҙән,
Кайтырмын, тип ҡоштар менән.
Тыуған тупраҡ тарткан саҡта,
Ҡанаттарым талмаҫ, беләм.
Мин дә китәм тыуған ерҙән.

Тыуған ерен ташлап ҡоштар китә,
Ҡоштар менән ерҙән китә моң.
Тыуған тупраҡтарҙан айырылып
Ниңә шулай ауыр моңhыу hуң?

Тыуған ерен ташлап ҡоштар китә.
«Ҡыйғаҡ-ҡыйғаҡ, ерем, хуш , илем!»
Күпкә китмәй, кайтыр өсөн китәм,
Тыуған ерем, hағынып көт мине.