Agnieszka

Pobiegłam przez zamglony mrok 
Gdzie stoi Twój dom 
Teraz w nim tylko cisza mieszka 
Na imię miałaś Agnieszka 
I taki dziwny wzrok 
Ty zawsze byłaś inna 
Przewrotna i niewinna 
I zimna tak jak skała 
Wtedy ostatni raz Cię żegnałam... 

W starym lustrze 
Uwięzione z [bad word] strony ram 
Widziałam - umierało moje [bad word] Ja 
Chciało krzyczeć 
Gdy powstałaś taka biała 
Chciało uciec
Gdy śmiertelnie całowałaś. 
ja tu stałam! 
Ty zawsze byłaś inna 
Przewrotna i niewinna 
I zimna tak jak skała 
Nie wierzyłam, gdy to powiedziałaś: 
Gdy nadejdzie czas 
Biały ogień w nas 
Smak gorącej krwi 
Spojrzyj prosto i 
W lustrze tam już nie będziesz Ty! 

Rozbijając szkło 
Nie słyszałam nawet śpiewu krwi 
Ogarnęło mnie takie wielkie Nic 
Dziś rozumiem już - 
Teraz we mnie mieszkasz 
Odtąd idę drogą twojej misji 
Agnieszko! 

I to ja teraz jestem inna! 
Jak Ty przewrotna i niewinna! 
I tylko dziwnie zimna gdy 
Zamiast mnie w lustrze jesteś Ty! 

I gdy nadchodzi czas 
Biały ogień w nas 
Smak gorącej krwi 
Zamiast mnie w lustrze jesteś Ty!