Meloman

Mən Meloman
Ölüm havaları altında fərqli dünyam.
Bağışla atam, anam. Məni dəyişdirdi zaman. 
Mən Meloman.

I
Boş “flakon”ları yığırdı sandığa,
necə sevdiyi əşyaları insan yığar.
Bax belə...
(esensiyadan hazırlanmış preparatlar)
Səhifələri itmiş De Kameron
Xatirələr...
Və həmin pavilyon.
Və həmin “Amur və Psixeya”.
Bu sanki serial...
Və yenə həmin seriya.
Bax belə...

II
Ölümü arzulayan insanlar az olmur.
“Mən melomanam” deyəndə: razı olmurdu.
“Bilirsən, musiqi hər şey, həm də heç nədi.
Səndə əsəb problemi məndə içkidi.
Məndə də belə idi ilk addımlarım:
Söyürdüm düyünlərə üfürən qadınları.
Mən də insanam axı sevirdim ürəkdən.
İndi isə həyatım yalnız tünd şərab,
məhəbbət məktublarını yazan mürəkkəb
quruyub...
Rəngi illərlə bozarıb,
Pero futlyarının üstünü toz alıb.
Onsuz qladioluslarda əzab.
Söndürdüm melodiyaları söndürdüm...”

Tək Yaradan götürər məni aradan,
mən qalaram, mən qalaram insanlar adlanan sıradan.
Mən Meloman
Bax belə...