Epitaph

Երբ սիրավառ և հիացիկ կնայես դուն,
գարնան շքեղ ծաղիկներուն ու ծառերուն,

հիշի՛ր, որ նախ քեզնից առաջ ես եմ տեսել,

և աչքերիս լույսը պայծառ հող է հիմա: 

Աշնան հարուստ պարտեզներից ամեն անգամ,

երբ կքաղես մրգեր հասուն ու մեղրահամ,

հիշի՛ր, որ ես քեզնից առաջ այնտեղ եղա,

և շրթերիս վայելքն անհուն հող է հիմա:

Երբ կգրկես թևերիդ մեջ դու հեշտագին,

լուսամարմին և վարսագեղ սիրո հոգին,

հիշի՛ր, որ նախ այդ արբեցման ես տիրացա,

և ձեռքերիս հրայքը վառ հող է հիմա:

Երբ որ շահես բազում գանձեր ու հաղթանակ,

և ճակատիդ դնեն ոսկե փառապսակ,

հիշի՛ր, որ նախ փառքի դափնին ինձ է տրվել,

և ճակատիս ցոլքը վճիտ հող է հիմա:

Աշնան հարուստ պարտեզներից ամեն անգամ,

երբ կքաղես մրգեր հասուն ու մեղրահամ,

հիշի՛ր, որ ես քեզնից առաջ այն&#