Бәхетем...

Альберт Даултзянов
Руслан Николаев

Гашыйк булдым мин кузлэренэ
Дулкынланучы чэчлэренэ
Синен кояштай йозлэренэ
Сихри хэм серле йорэгенэ

Кара минем куземэ генэ
Каршы килмэ йорэккэемэ
Булырбыз без мэнге бергэ генэ
Бэхетем ташлап син китмэ.

Балачаклар горлэп утте
Болыннарда тэгэрэп
Чишмэлэрнен суын очеп 
Кубэлэклэрдэй уйнап
Усмер чаклар уткэн икэн
Сизелмэде уткэне
Истэ ак чэчэклэр биреп
Кулларыннан упкэнем
Мэктэп еллеары да
Калды матур мизгелдэй
Синен серле матур караш
Китми хаман кунелдэн
Язмыш терле якка ташлап
Эллэ инде сынады
Хислэремне ачып салып
Кузлэрем кетеп калды
Юлларыбыз аерылып
Гомер ялгыз утелгэн
Кавышулар кетмим инде
Гомерлэр аерылган
Язмыш еллар уткэч
Тозэлешкэч яралар
Очраштык бит кузлэр Читкэч
Ерагайгач аралар
Сунгэн хислэр янардылар
Борелэнде усэргэ
Хэм хислэр ташкыннарыннан
Эзер булдым очарга
Хислэремне тоялмадым
Эйтеп салдым кинэттэн
Синен жавап эзер иде
Сузен, китми йорэктэн

Гашыйк булдым мин кузлэренэ
Дулкынланучы чэчлэренэ
Синен кояштай йозлэренэ
Сихри хэм серле йорэгенэ