Қоңыр күз

Кокжиекке тыгылып кун жылжиды солай уакыт
Улбіреп сорлары калды таспа жолдарды уатып
Жапырак жерде курап жамырап жаурап ушады
Конілде дал солай бул коныр куз нышаны 
Сезім агыл тегіл ай козі ап анык
Акын отыр ойдын туншырмауына маталып
Айтар ойын туктеп куміспен куктеп ондеп сапасын
Айтпесе айтпаса оледі создін атасы
Кашангы ошеме осы бір дерті
Омір окінішке толы бір келкі
Алде болар мандайыннын соры балкім
Бірак мені тусіне бермейді аркім
Деп сілкіп салды озінін жан дуниесін 
Білем сен деген саттерде дал осылай куйінерсін
Жабыгып айналана коктем сіра тек туске енеді 
Сабыр кузден кейін білесін сіра кыс келеді 
Сургылттатып тустенеді согып суыкка тонып 
Айналып желмен айдалып лайга кабактай конып
Жапырактын гумырындай коніл туып-тугырын 
Акырын акырынан калды акыры куз угымы
Канша ескі белестер коз жумсан елестер
Сакта жадында сакта сен есте
Бірак сен еске жане тік назарга 
Сен куткен аліде жаз алда
Алім сактан сакталып келе жаткан болады сіра алі
Узакка созылуда акынга осы тунгі сырым
Толганып терен ойда конілім неге? наразы
Колга алып каламын бір сат шимайлатып кагазын
Бірде кыза енді бірде ызаа кернеп
Жазганы жакпай кайта сыза бермек
Неткен узак ермек бітпес дастандары
Паракка тускен мына жылдар гана
Кузбе кудер узген алде мен бе?
Жауабын тапкан уакта алденембе?
Менде турмын міне куздін терегін киіп 
Айтшы осы екеуміздін мунымыз неге бірдей?
Неге мазбін бостып іштегі назды
Неге жаздым корсем сол саттерді жазгы
Неге коніліме суык кундер келе жатыр
Куз мезгілі жаныма соншалыкты неге жакын 
Акын унсіз кездейсокта адеп бір ой 
Улы Абайда кешегі дал осылай жыр еттігой
Коніл енді ток орындалгандай ойымдагы 
Акын,куз мезгілін мойындайды
Канша ескі белестер коз жумсан елестер
Сакта жадында сакта сен есте
Бірак сен еске жане тік назарга 
Сен куткен аліде жаз алда