HAYAT BANA YALAN SÖYLEDİ

Ilk kez hesaplasiyorum kendimle 
Tuhaftir kalemi,kagidi ve seni onca sevmeme ragmen 
Sana ilk kez yaziyorum 
Simdi sen yoksun,seni düsünmek var 
Çocukken de seni düsünürdüm her gece 
Radyo dinler,siir yazardim 
Her Çarsamba pazara giderdik annemle 
Babam maas aldiginda baklava yerdik 
Dondurmayi da çok severdik 
Ablam üç top yerdi,ben iki top 
Yalnizca bu yüzden kavga ederdik 
Oysa hayatimin vazgeçilmeziydi ablam 
Onun da yüzü hiç gülmedi,hayirsizin birine kaçip mahvetti 
hayatini 
Aklimdan hiç çikmaz gittigi günkü karanliklar 
Hüznümü büyüttüm o günden beri,kendimi degil 
Gözlerimde hala bir çocuk aglar 
Düslerimi gezdirdigim bulutlar bir tohumun özlemiydi çiçege 
Ve hala kulaklarimda annemin sesi 
Bitirsen su okulu,bir ise girsen 
Siirle karin doymadigi dogruydu 
Bak Cemil okudu mühendis oldu 
En güzel kiziyla evlendi Üsküdar'in 
Evini de aldi arabasini da 
Bense baglama çalardim kendi halimce 
Sesim güzelmis öyle derlerdi 
Nereden bilirdim hep hüzün türküleri söyleyecegimi 
Hayat bana yalan söyledi 

Mektuplar yazardim Almanya'daki abime 
Okulu bitirecegime söz verirdim 
Masum düslerimin o en sürgün adasinda 
Bakislari uzaklara dalip giden sarkilar 
Ve mevsimsiz solmus bir çiçek gibi 
Ayaklar altinda nasil ezilirse umut 
Benim de günesimi iste öyle çaldilar 
Öyle tutsak aldilar sevinçlerimi 
Sensiz geçen her günü hesabima yazdilar 
Simdi öyle uzak ki çay içip,simit yedigimiz o günler 
Kardesine karne hediyesi uçurtma yaptigim günler öyle uzak 
ki