Herfst En Tuberoazen-Последний тост Я пью за разоренный дом, За злую жизнь мою,

Ik drink op mijn verwoeste huis,
Op 't leven boos en grauw,
De eenzaamheid, ons beider kruis,
En ik drink ook op jou, –
En op de mond die mij beloog,
De wereld koud en wreed,
En op het doodlijk kille oog,
Op God die ons vergeet.

Ik drink de bitterheid van herfst en tuberozen,
Gloeiend heet, als brandewijn.
De schemering, de nacht, het troosteloze,
Dat drink ik, dat bittere kwatrijn.

Ik drink op dit skelve hûs
't jammerdearlik lot fan my
Op stelsjes gek fan iensumens
En dan as lêst' op dy, –
De mûle sa ûntrou en falsk,
Fol deadske kjeld it each
En dat de wrâld skeinde en sloech
En God der net nei seach.

Ik drink de bitterens fan hjerst en tuberoazen
Op 't libben boas en grau
It skimerjen, de nacht, it net te treasten
Dat drink ik, bitter, rau.

Я пью за разоренный дом, 
За злую жизнь мою, 
За одиночество вдвоем, 
И за тебя я пью,- 
За ложь меня предавших губ, 
За мертвый холод глаз, 
За то, что мир жесток и груб, 
За то, что Бог не спас.