Warszawianka 1831 roku

Oto dziś dzień krwi i chwały 
Oby dniem wskrzeszenia był!
W tęczę Franków Orzeł Biały 
Patrząc, lot swój w niebo wzbił
Słońcem lipca podniecany 
Woła na nas z górnych stron: 
«Powstań Polsko, skrusz kajdany, 
Dziś twój tryumf albo zgon». 

Hej! kto [bad word] na bagnety! 
Żyj, swobodo, Polsko żyj! 
Takim hasłem cnej podniety 
Trąbo nasza wrogom grzmij!
Trąbo nasza wrogom grzmij!

Tocz, Polaku, bój zacięty, 
Ulec musi dumny Car, 
Pokaż jemu pierścień święty, 
Nieulękłych Polek dar;
Niech to godło ślubów drogich 
Wrogom naszym wróży grób, 
Niech krwią zlane w bojach srogich 
Nasz z wolnością świadczy ślub.

Hej! kto [bad word] na bagnety! 
Żyj, swobodo, Polsko żyj! 
Takim hasłem cnej podniety 
Trąbo nasza wrogom grzmij!
Trąbo nasza wrogom grzmij!

Grzmijcie bębny, ryczcie działa, 
Dalej! dzieci w gęsty szyk;
Wiedzie hufce Wolność, Chwała, 
Tryumf błyska w ostrzu pik.
Leć, nasz orle, w górnym pędzie, 
Sławie, Polsce, światu służ! 
Kto przeżyje, wolnym będzie;
Kto umiera, wolny już.

Hej! kto [bad word] na bagnety! 
Żyj, swobodo, Polsko żyj! 
Takim hasłem cnej podniety 
Trąbo nasza wrogom grzmij!
Trąbo nasza wrogom grzmij!