Elegia sniezna - Postscriptum (1979)

СНЕЖНАЯ ЭЛЕГИЯ.

Звоны, звоны,
Медные трели.
Сани кони
Мчат в беспределье.
Тройка мчится
В ночи безбрежной.
Серебрится
Наст белоснежный.

Звоны, звоны,
Пой, колокольчик,
Я в ладони
Грею твой пальчик.
Ветер блеет
Песни над ухом.
Снег белеет
Белейшим пухом.

ПРИПЕВ:
Где ж мы, где ж мы
Губы отпустим?
Грешны, грешны
Снежным распутством!
Звоны, звоны,
Звон непрестанный.
Гонят кони
Дорогой санной.

Весь мир в беге
С радостным гимном.
Горы снега
Светятся синим.
Синя, синя
Наша дорога.
Даль раскинет
Нам шатры Бога.

Спешно, спешно
К счастью путь держим.
Грешны, грешны
Распутством снежным!
Рухнут кони
В синюю темень.
Звонче звоны,
Снежное время!

ПРИПЕВ.
----------------------------------------------
Elegia śnieżna 
(C. Niemen - J. Brzechwa)

Dzwoń mi, dzwoń mi,
Dzwonku mosiężny,
Gońmy końmi
Kres niedosiężny.
Sanki suną
W śnieżnej bezbrzeży,
Srebrną łuną
Biel mi się śnieży.

Dzwoń mi, dzwoń mi,
Dzwonku maleńki,
Pieszczę dłońmi
Chłód twojej ręki.
W srebrnej celi
Trwa wiatr w bezruchu,
Śnieg się bieli
Białością puchu.

REFREN:
Gdzież my, gdzież my
Ulżymy ustom?
Grzeszmy, grzeszmy
Śnieżną rozpustą!
Dzwoń mi, dzwoń mi,
Dzwoń nieustannie,
Gońmy końmi
Po srebrnej sannie.

Świat w przebiegu
Przez śpiew dziękczynny,
Grąży w śniegu
Swój błękit płynny.
Sina, sina
Przed nami droga,
Dal rozpina
Namioty Boga.

Śpieszmy, śpieszmy
W radość bezbrzeżną,
Grzeszmy, grzeszmy
Rozpustą śnieżną!
Ruńmy z końmi
W tę odchłań siną -
Dzwoń mi, dzwoń mi,
Śnieżna godzino!

REFREN.