Kto nie bierze swego krzyża

Chór: 
Kto nie bierze swego krzyża 
idzie za mną 
Nie jest mnie godzien... 
Kto nie bierze swego krzyża 
idzie za mną 
Nie jest mnie godzien... 
Kto nie bierze swego krzyża 
idzie za mną 
Nie jest mnie godzien... 

Głos pierwszy : 
Gdy wiosną jaśmin w biel się stroi 
wierzby w zachwyceniu płaczą 
Jakże możliwe jest, by pojąć 
Że śmierć ma nowe życie znaczyć 

Głos drugi : 
Jakże możliwe by zrozumieć 
Że śmierć ma nowe życie znaczyć 
Wszak żyć, to resztką siły unieść 
Krzyż samotności i rozpaczy 

Głos pierwszy: 
Gdy wiersze oszalałe majem 
Pachną maciejka do omdlenia 
Dwa życia w jedno się zmieniają 
W jednym, miłosnym rozmodleniu 

Głos drugi : 
Ludzie próbować jeno mogą 
Trwać z krzyżem chorób i cierpienia 
Bo Bóg dał zabić się swym wrogom 
świat i tak się nie odmienił 

Głos pierwszy: 
Świt chłodzi skronie pierwszym deszczem 
I serca, w których maj zagościł 
Więc chwalą życie, że w nim jeszcze 
Tyle pragnienia i miłości 

Głos drugi : 
Przybili gwoźdźmi stopy bose 
Gdy chciał nauczyć ich miłości 
Więc nadal miast miłości niosą 
Krzyż zdrady, kłamstwa i podłości... 

Chór: 
Kto nie bierze swego krzyża 
idzie za mną 
Nie jest mnie godzien... 
Kto nie bierze swego krzyża 
idzie za mną 
Nie jest mnie godzien... 
Kto nie bierze swego krzyża 
idzie za mną 
Nie jest mnie godzien...