Уакыт емдейды

Ак тутинды ишке тартып, жотелип сыртка шыгарып,
Отырмын тагыда мен, колыма каламды алып.
Билмеймин нестеймин мен, ойлай берем сол бир кызды,
Кормегеним коп болды, шакырымдар созылды.
Билмеймин кайдасын казыр, кимдермен биргесин,
Сен мени коп ойлайсын, журегиммен сеземин.
Саган жазганымнын, барлыгыда бекер емес,
Кутпеген кездерден, бир куны биз кездесермиз.
Кайда болсанда казыр, не болсада сонбесин сезим,
Шын журекпен сенемин, сенде мени шын суесин.
Ерседе кар далада, журегымиз еримейди,
Кун сайын жыр жазамын, сен ушин тек еринбеймин.
Ишки сезимим менин, сен жайлы бирнарсе дейди,
Бир куны сени корермин, биракта неге сенбеймин.
Шакырымдар коп болсада, бир созимды умытпа,
Мен тек сени суемин, отинем тек жылама.

Кайырма
БИЛМЕЙМИН МЕН, СОЗДЕРИМЕ СЕНБЕДИНБЕ,
АЛДЕ МЕНИН СОЗДЕРИМ ЖУРЕГИНЕ ЖЕТПЕДИМЕ.
НЕ БОЛСАДА, УАКЫТ БИЗДИ ЕМДЕЙДИ,
СЕЗИМДЕР ЖОК ДЕГЕНГЕ, БАРИБИРДЕ СЕНБЕЙМИН.

Далада кар жаусада, жанбыр жауып кун шыксада,
Ауарай кызыктырмайды, касымда сен турганда.
Сезимдер ошпейды, от болып лаулап жансада,
Екеумиз мангы боламыз, журектер киналсада.
Демалсамда мен, темикымен ойлаганда,
Не болсада мен, сени тек суемин жаным.
Барибирде сени суем, барибирде биргемиз,
Барибирде сагынамын, шакырымдар коп болсада. 

Кыздын аты жумбак болып калсын, Ол казыр тындауда, билемин.