Clauso Cronos (Codex Buranus XIII C.B. 73)

Clauso Chronos et serato, carcere ver exit,
risu iovis reserato, fatiem detexit.
Coma celum rutilante, Cynthius emundat,
et terrena secundante, aere fecundat.

Purpurato floret prato, ver tenet primatum,
ex algenti renitenti, specie renatum.
Iam odora Rheam Flora, chlamyde vestivit,
que ridenti et florenti, specie lascivit.

Vernant veris ad amena, thima rose lilia,
hiis alludit filomena, melis et lascivia.
Satiros hoc excitat, et driadum chorea,
redivivis incitat, hoc ignibus napea.
O cupido conscitus, hoc amor inovatur,
hoc ego sollicitus, hoc michi mens servatur.

Ignem alo tacitum, amo nec ad placitum,
ut quid contra libitum, cupio prohibitum.
votis venus meritum, rite facit irritum,
trudit in interitum, quem rebar emeritum.

Si quis amans per amare mereri, posset amari .
Posset amor michi velle mederi, tandem beari .
Quod faciles michi cerno medelas, posse parari,
tot steriles ibi perdo querelas, absque levari.

Hoc amor predicat hec macilenta,
hoc sibi vendicat absque perempta.
Dum mala sentio summa malorum,
pectora saucia plena furorum,
semina pellere nitor illorum

Est venus artibus usa nefandis,
dum bene palliat aspera blandis,
unguibus atrahit omnia pandis

Parce dato pia cypris agone,
et quia vincimur arma repone,
et quibus est venus est et dione