Lusabac

Նորից բացվում է լուսաբացը
Իմ առաջին ու վերջին սեր,
Երկինքը աչքերիդ պես թաց է,
Ճակատագրից,Ճակատագրից,
Ճակատագրից պոկված նվեր:
Վերջին անգամ ներիր ինձ, Տեր,
Ես կորցրել եմ քաջությունս,
Իմ թշնամու անունն է սեր,
Բայց նա է հենց Բայց նա է հենց
Բայց նա է հենց երջանկությունս:
Ես կորցրել եմ ճերմակ ձիս,
Իմ ոսկեթամ ժառանգությունը:
Ինչպես ելնեմ այս անտառից,
Երբ կորցրել եմ Երբ կորցրել եմ
Երբ կորցրել եմ ուղղությունս:
Այս ինչ կախարդ ինձ կախարդեց,
Ով ինձ նետեց անտակ անդունդը,
Ինձ բաց ծովում մեկը խեղդեց,
Բայց ափ հանեց, Բայց ինձ փրկեց,
Բայց ինձ զղջաց հաջողությունս:
Ես իջեցրել եմ իմ դրոշը
Հպարտություն կոչվող նավի,
Վիճակը իմ խիստ անորոշ է,
Բարկության մեջ եմ, Բարկության մեջ եմ,
Բարկության մեջ եմ կամովի:
Ահա ի&#