Gna krunk, barov darnas

Գնա կռունկ...

Կռունկ, գնա, հայոց դաշտի ծաղիկը տար պանդուխտներին,
Արարատի ձյո~ւնը տար թևվիդ. 
Ջուր Սևանա` պանդուխտներին`
Մեր նոր երկրի երգերն ուրախ, 
Մեր նոր կյանքի լույսերը վառ,
Մի բուռ հող տար, ոտքիդ կպած, 
Մեր տարագիր պանդուխտներին:

Գնա, կռունկ, երկրե երկիր 
Ու ետ դարձիր, - բարով դառնաս,
Բեր մեր հայոց պանդուխտներին, 
Ու ետ դարձիր, - բարով դառնաս,
Դարձիր այնպես, որ ոչ մի տեղ, 
Ոչ մի պանդուխտ քեզ չսպասի
«Ղարիբ, կռունկ» էլ քեզ չասի ու չլացի, -
Բարով դառնաս:

Կռունկ տեսա՞ր անապատում,
Նոր ջրանցքի հուն են հարթում,
Վարդ է բացվել քարի վրա,
Քարը կրկին դարձել է տուն,
Թեքվել է, որ Արազն անցնի,
Ամեն տնից ելնում է ծուխ,
Ամեն մի հավք դարձել է բույն:

Գնա, կռունկ, երկրե ե