Эниемэ

Биргәнсең син миңа ал нурын таңнарның,
 Җыйгансың син миңа бар гөлен даланың,
 Биргәнсең канатлар талпыныр чагымда,
 Балалык рәхмәтем җырымда чагыла.

Кадерләп үстергән мин синең җимешең,
 Куеның — гөлбакча, назлы җил — сулышың.
 Инде буй җитсәм дә, мин сиңа сабыймын,
 Күңелең назларын күзеңнән таныймын.

 Боларга бәрабәр ни генә бирәем,
 Бердәнбер бүләгем — тугры йөрәгем.
 Итә күр канәгать, риза бул шушыңа,
 Үзеңә аталган җырымны кушып ал.

Кадерләп үстергән мин синең җимешең,
 Куеның — гөлбакча, назлы җил — сулышың.
 Инде буй җитсәм дә, мин сиңа сабыймын,
 Күңелең назларын күзеңнән таныймын.

 Бурычлы сиңа мин, әнкәем-алтыным,
 Сиңа дип эзләдем дөньяның асылын.
 Ай белән кояшны бирим дип уйладым,
 Үрелеп алырга җитмәде буйларым.

Кадерләп үстергән мин синең җимешең,
 Куеның — гөлбакча, назлы җил — сулышың.
 Инде буй җитсәм дә, мин сиңа сабыймын,
 Күңелең назларын күзеңнән таныймын.