Күзгі жаңбыр

Келді  міне саралы куз айлары
Жаныма жакын күздің суық ызғары
Бұлт  һақарынна мініп жаңбыр тамшылады
әркімнін ойлары жан жаққа алып қашады
Ал мен отырмын мына үнсіз бақта 
Кім түсінем жанымды осы бір шақта 
Бар қызықтар өткен еді осы жақта
Неге айырдық біз ең алғашқы махаббатта
Сағынамын сол ызғарлы күзді
Екеумізді қосқан сол жаңбырды 
Сол күндерді есіме алып өкінемін
 Неге көрістік біз сол жаңбырлы кезде
Неге неліктен  сол кездері кетпейді есімнен
Жауын астында сен мені тастап кетіп ең
Саған деген барлық сезімдерім өшкен
Жүректегі сезімдерді сол жаңбырмен шайып өткен