Киликия

Երբոր բացվին դըռներն հուսո,
Եվ մեր երկրեն փախտա ձըմեռ,
Չըքնաղ երկիր մեր Արմենիո,
Երբ փայելե յուր քաղցրիկ օրեր,
Երբոր ծիծարն իր բույն դառնա,
Երբոր ծառերն հագնին տերեվ`
Ցանկամ տեսնել զիմ Կիլիկիա,
Աշխարհն` որ ինձ ետուր արև`
Ցանկամ տեսնել զիմ Կիլիկիա,
Աշխարհն` որ ինձ ետուր արև:

2. Հասակ մը կա մաեր կենաց մեջ,
Ուր ամենայն ինձ կավարտի.
Հասակ մը, ուր հոգին ի տենչ
Հիշատակաց յուր կարոտի.
Հորժան քնարս իմ ցրտանա,
Սիրույն տալով վերջին բարև`

Երթամ ննջել զիմ Կիլիկիա,
Աշխարհն` որ ինձ ետուր արև`
Երթամ ննջել զիմ Կիլիկիա,
Աշխարհն` որ ինձ ետուր արև: