Дети Пирея (OST Никогда в воскресенье -- номинация на премию Оскар 1960 г.))

Aπ' το παράθυρό μου στέλνω
ένα δύο και τρία και τέσσερα φιλιά
που φτάνουν στο λιμάνι
ένα και δύο και τρία και τέσσερα πουλιά

Πώς ήθελα να είχα ένα και δύο
και τρία και τέσσερα παιδιά
που σαν θα μεγαλώσουν όλα
θα γίνουν λεβέντες για χάρη του Πειραιά

Όσο κι αν ψάξω, δεν βρίσκω άλλο λιμάνι
τρελή να με 'χει κάνει, όσο τον Πειραιά
που όταν βραδιάζει, τραγούδια μ' αραδιάζει
και τις πενιές του αλλάζει, γεμίζει από παιδιά

Aπό την πόρτα μου σαν βγω
δεν υπάρχει κανείς που να μην τον αγαπώ
και σαν το βράδυ κοιμηθώ, ξέρω πως
ξέρω πως, πως θα τον ονειρευτώ

Πετράδια βάζω στο λαιμό, και μια χά-
και μια χά-, και μια χάντρα φυλακτό
γιατί τα βράδια καρτερώ, στο λιμάνι σαν βγω
κάποιον άγνωστο να βρω 
Из окна своего я шлю
Один, и два, и три, и четыре поцелуя
Туда, куда прилетают на пристань
Одна, и две, и три, и четыре птицы.

Как я хотела иметь одного и двух
И трех и четырех детей,
Которые как вырастут все -
Станут молодцами на радость Пирею.

Сколько бы я ни искала, не нахожу другой пристани,
Которая бы сумасшедшей меня сделала, как Пирей,
Где, когда вечереет, песни мне выстраивает в ряд
И удары по струнам свои меняет, наполняется ребятами.

Из двери своей как выйду -
Не существует никого, кого бы я не любила,
И как вечером засыпаю, знаю, к