Колькі не бяжы

У вёсачцы адной, пад Валожынам недзе
Жыла-была бабуля, побач зь ёй жылі суседзі.
Сьвіней та гадавала і гнала самапляс,
Але цыгане цераз вёску праязджалі неяк раз.
Ніхто не заўважыў, апомніліся потым,
Як у гвалце гэтым сьвіней пакралі ўпотай.
Заява ў міліцыю — гэта проста жарты.
Участковы ў калгасе — чалавек няўпарты.

Колькі не бяжы — усё роўна не дагоніш,
Ногі пазьбіваеш, рукі ўсе зломіш!

Дзядок бабулі вырашыў і ўзяўся сам за справу:
Адкапаў кулямёт з вайны, схаваўся ў канаву.
Выпіў самагону, выйшаў на трапу вайны:
«Хавайцеся па норах, абібокі і вары!».
А цыгане былі побач, у суседнім лесе.
Смажылі шашлык, п’яныя сьпявалі песьні.
Дастаўшы кулямёт, ён стрэліў па злачынцах:
«Не зьбярог сьвіней, дык паздымаю джынсы!».

Колькі не бяжы — усё роўна не дагоніш,
Ногі пазьбіваеш, рукі ўсе зломіш!