OZINDI ANSAP

Өзіңді аңсап өтеді көктем өтер күз
Аңсаумен өткен өмірге мынау не етерміз
Көрсем деп шіркін іздеген мәңгі бір-бірін
Көк аспандағы ай менен күндей екенбіз

Қайырмасы:
Жаным-ау менің жағама таққан тұмарсың
Жалғанда жалғыз жабығып жүрген шығарсың
Ұнарсың талай бір көрген жанға ұнарсың
Өмірде бірақ өзіме ғана сынарсың

Ұнарсың талай бір көрген жанға ұнарсың
Өмірде бірақ өзіме ғана сынарсың

Көркемім сені көрсем де жақсы өзгеден
Қиналдым соны айта алмай саған сөзбенен
Сен тұрған ауыл ел жұрттың неткен бақытты
Өзіңді күнде жүретін көріп көзбенен

Қайырмасы:
Жаным-ау менің жағама таққан тұмарсың
Жалғанда жалғыз жабығып жүрген шығарсың
Ұнарсың талай бір көрген жанға ұнарсың
Өмірде бірақ өзіме ғана сынарсың

Ұнарсың талай бір көрген жанға ұнарсың
Өмірде бірақ өзіме ғана сынарсың

Жаным-ау менің жағама таққан тұмарсың
Жалғанда жалғыз жабығып жүрген шығарсың
Ұнарсың талай бір көрген жанға ұнарсың
Өмірде бірақ өзіме ғана сынарсың

Ұнарсың талай бір көрген жанға ұнарсың
Өмірде бірақ өзіме ғана сынарсың