Annem Şiir Azeri

Ne hiz ellerini üzdün dünyadan 
Balani tek goyup nereye gettin ? 
Nasil yog olurmus bir anda insan 
Sanki bu dünyada hiç yog imissin... 

Günes gurub etti, o da garardi 
Bir anda yog oldun sen heyal gibi 
Simdi düsünirem senden ne galdi 
Gönlümde hatiran kara hal gibi... 

Meni boya basa yetirdin anne 
Bize borçlu bildik her zaman seni 
Sen meni dünyaya getirdin anne 
Mense yola saldim dünyadan seni... 

Sen mene besikte ninni çalmissin 
Ninni çalsam sana men de mi ? 
Senin sirin sirin ninnilerini, 
Sana gaytarayim cenazende mi ? 

''Uykun sirin olsun'' diyerdin mene 
''Uykun sirin olsun'' deyim mi sene 
Gerek men basina dönüp dolanim, 
Meni hayat için hep uyutanim, 
Söyle ölümçün, 
Söyle nasil uyutayim seni men bugün ? 

Bu nasil dünyadir anlayamam ben 
Cilvesi cürbecür, rengi cürbecür 
Dün öz nefesiyle seni isiden 
Bugün buza dönüp, tasa dönüptür... 

Bu nasil dünyadir... 
Insanoglunun hayali göktedir gendi yerdedir 
Sagken omuzunda hayatin yükü 
Ölende ceseti çiyinlerdedir... 

Bu nice dünyadir, bu nice dünya 
Ölüm hakikat hayati rüya 
Derdimin gamimin ortagi sendin 
Niye yüz çevirdin ya niye menden ? 
''Derdin mene gelsin'' diyerdin hani ? 
Niye dert ekledin derdime ya sen... 

Annem, annem kimse seni dariltmamistir, 
Men seni dariltan kadar... 
Simdi kime açsam derdimi bir bir, 
Kim menim derdime yanar sen kadar ? 

Evin her küncünde görünür yerin 
Gözüm ahtaricidir anne, ey anne 
''Ninem hani'' diyor küçük azerin 
Ne cevap vereyim ona ey anne 

Bilmem, bilmem bu ölüm nedir ? 
Ha sen hayattayken ey annem 
Nefesin ey annem hala evdedir 
Kendin yer altinda tasa dönmüssün... 

Bögün, bögün yeddin oldu annem