Жолаушы

Шат күлкісі қоңыраудай сыңғырлар
Жансың, ақын тебіреніп мың жырлар
Бар сұлулық ұя салған бойыңда
Сырға толы бір ғажайып үңгір бар
Сол үңгірге қатты ғашық жолаушым
Сенде оны сезінетін боларсың
Үңгіріңе жолаушымды апарсам бір
Бал ләззаттан есің мүлде қалары шын
Махаббатқа қарамай ақ жәй адам
Махаббаттан сенде ләззат сая тап
Ал ол үшін үңгіріңе жолаушым
Жасасыншы бес минуттық саяхат
Ал жолаушым ашып үңгір қақпасын
Табалдырықтан ол емене аттасын
Содан кейін көсілсінші жүйріктей
Тізгін тартпай қоя беріп ат басын
Бар әлемге жар салсыншы қуанып
Үңгіріңнен қызыл бұлақ аққасын
Кенет үңгіріңнен ағып шығар ақ озен
Жолаушым еш тыным бермей жатқасын
Ал жолаушым одан сайын алды артқа
Шалқыласын еш бір тыным таппасын
Барған сайын қозалысы үдер шын
Қозғалыссыз қалай өмір сүрерсің
Шалқылаудан шаршамаған жолаушым
Мың сыртқа мың ішке етсін
Ақырында риза болып саяхатқа
Ақ алғысын төгіп төгіп жіберсін