Á fellr austan

Á fellr austan
um eitrdala
söxum ok sverðum,
Slíðr heitir sú.

Stóð fyr norðan
á Niðavöllum
salr ór gulli
Sindra ættar;
en annarr stóð
á Ókólni
bjórsalr jötuns,
en sá Brimir heitir.

Sal sá hon standa
sólu fjarri
Náströndu á,
norðr horfa dyrr.
Falla eitrdropar
inn um ljóra,
sá er undinn salr
orma hryggjum.

Sá hon þar vaða
þunga strauma
menn meinsvara
ok morðvarga
ok þann er annars glepr
eyrarúnu.
Þar saug Niðhöggr
nái framgengna,
sleit vargr vera.

Vituð ér enn - eða hvat?

Austr sat in aldna
í Járnviði
ok fœddi þar
Fenris kindir.
Verðr af þeim öllum
einna nokkurr
tungls tjúgari
í trölls hami.

Fyllisk fjörvi
feigra manna,
rýðr ragna sjöt
rauðum dreyra.
Svört verða sólskin
um sumur eptir,
veðr öll válynd.

Vituð ér enn - eða hvat?

Sat þar á haugi
ok sló hörpu
gýgjar hirðir,
glaðr Eggþér;
gól of honum
í galgviði [bad word] r hani,
sá er Fjalarr heitir.

Gól of ásum
Gullinkambi,
sá vekr hölða
at Herjaföðrs;
en annarr gelr
fyr jörð neðan
sótrauðr hani
at sölum Heljar.

Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnipahelli,
festr mun slitna
en freki renna.
Fjölð veit ek frœða,
fram sé ek lengra
um ragna rök
römm sigtíva.

Brœðr munu berjask
ok at bönum verðask,
munu systrungar
sifjum spilla;
hart er í heimi,
hórdómr mikill,
skeggöld, skálmöld,
skildir ro klofnir,
vindöld, vargöld,
áðr veröld steypisk,
mun engi maðr
öðrum þyrma.

Leika Míms synir,
en mjötuðr kyndisk
at inu galla
Gjallarhorni.
Hátt blæss Heimdallr,
horn er á lopti,
mælir Óðinn
við Míms höfuð.

Skelfr Yggdrasils
askr standandi,
ymr it aldna tré,
en jötunn losnar.

Geyr nú Garmr mjök
fyr Gnipahelli,
festr mun slitna
en freki renna,
fjölð veit ek frœða,
fram sé ek lengra
um ragna rök
römm sigtíva.

Hrymr ekr austan,
hefisk lind fyrir,
snýsk Jörmungandr
í jötunmóði.
Ormr knýr unnir,
en ari hlakkar,
slítr nái Niðfölr,
Naglfar losnar.

Kjóll ferr austan,
koma munu Múspells
um lög lýðir,
en Loki stýrir.
Fara fíflmegir
með freka allir,
þeim er bróðir
Býleists í för.

Hvat er með ásum?
Hvat er með álfum?
Gnýr allr Jötunheimr,
æsir ro á þingi,
stynja dvergar
fyr steindurum,
veggbergs vísir.

Vituð ér enn - eða hvat?

Surtr ferr sunnan
með sviga lævi,
skín af sverði
sól valtíva,
grjótbjörg gnata,
en gífr rata,
troða halir helveg
en himinn klofnar.

Þá kemr Hlínar
harmr annarr fram,
er Óðinn ferr
við úlf veka,
en bani Belja
bjartr at Surti;
þá mun Friggjar
falla angan.

Þá kemr inn mikli
mögr Sigföður,
Víðarr, vega
at valdýri.
Lætr hann megi Hveðrungs
mundum standa
hjör til hjarta,
þá er hefnt föður.