Na pętli znów

godzina zero - trzeba wyjść. 
na klatce huk zamkniętych drzwi - już tu nie wrócę. 
wypuszczam z ust gryzący dym 
mój dom odleciał na sygnale z nim. 
to co. wyrzucam klucze. 

na pętli znów o czwartej rano 
słońce mi nie chce spojrzeć w twarz. 
słońce nie daje za wygraną. 
już nie udawaj że mnie znasz. 
na pętli znów o czwartej rano 
życzliwa dłoń bije mnie w twarz. 
skąd ja to znam, to znów to samo. 
obiektyw rejestruje strach. 

domofon - klatka - winda - zsyp 
zmęczone stado niemych ryb - krzyczą coś do mnie. 
łypią złe oczy w jeden rytm. 
już nie wiem sama o co chodzi im. 
to co. co ja tu robię. 
nurkuję znów w niebieską toń. 
w akwarium ktoś rozrzucił sieć, łatwa przynęta. 
dotyka czoła zimna dłoń. 
w białym pokoju budzę się pasami spięta.