Kağız Gəmilər

Həyat qəribədi, mən lap qəribəyəm 
Həyat dərs, mən dərsdən qaçan tələbəyəm 
Sən müəllimsən, mənə öyətdin yalanı 
Bu tilsim, bu hisslər saxladı zamanı 
Bakı oldu oyuncaq şəhər, biz uşaq 
Həyat karusel, əyləncə, tamaşa 
Sən mənə öyətdin səbəbsiz gülməyi 
Mən sənə öyətdim dəli kimi sevməyi 
Həyat qəribə idi, biz lap qəribə idik 
Həyat dərs, biz dərsdən qaçan tələbə idik 
Gündüzlərdən isti idi bizim gecələr 
Cümlələr bir sözlük, sözlərimiz hecalar 
Mahnılar daha doğma, ruhumuz daha təmiz 
Susurdu dodaqlar, danışırdı gözlərimiz 
İndiki hisslərimiz ərimiş şam kimi 
Tapdaladın məni, qucaqladım izlərini...
_______
Жизнь странная, я ещё странней 
Жизнь урок, я ученик,который бежит с урока
Ты учитель, научила меня вранью
Это моё заклинание, эти чувства сохранили время
Баку стал игрушечным городом,мы дети
Жизнь карусель,развлечение, производительность
Ты научила меня смеяться без причины
Я тебя научил любить,как сумасшедшая
Жизнь была странной,мы были ещё страннее 
Жизнь урок,мы были учениками,которые бежали с урока
Наши ночи были теплее,чем наши дни
Предложение одно слово,а слова слоги
Песни уже родные,а душа уже чистая
Молчали губы,говорили глаза
А чувства,которые сейчас,как свеча растаявшая 
Растоптала меня,я обнял твои следы...
__________
Kağız gəmilər, necə tab gətirsin bu qədər böyük dalğalara 
Batanda kağız gəmilər, uşaqlar başlayır onlara baxıb ağlamağa 
Sən də ağladın, son məktubunda yazanda "sevmirsən məni" 
Mənim də qəlbim sənin dəniz gözlərində kağızdan bir gəmi... 
Как бумажным лодкам принести терпение настолько большим волнам
Когда утопают бумажные лодки,дети начинают смотреть на них и плакать
Ты тоже заплакала, когда в последней записке написала ''не любишь меня''. 
А моё сердце в твоих глазах,которые как море,лодка из бумаги
_______
Həyat qəribə idi, biz lap qəribə idik 
Biz uşağ idik, sadəlövh körpə idik 
Həyat aldadır, biz necə inanırdıq 
Axı deyirdi dostlar, esl sevgi nağıldı 
Biz arzu sahilində qumdan saraylar tikirdik 
Bütün dünyanın acığına ürəkdən sevirdik 
Təyyarələr ayırırdı, yollar ayırırdı 
Uçurumlar arasında ipək körpülər çəkirdik 
Biz inanırdıq və bu inam bizi aparırdı 
Güc verirdi ümidlər və sevgimiz dayanırdı 
Pul, valideynlər, sərhədlər, qadağalar 
Biz uçurduq göylərdə, onlar aşağıda qalırdı 
Yadına gəlir? düzəltmişdik kağızdan gəmi 
İçində yazıb " sevirəm mən, sevirəm səni" 
Buraxdıq dənizə ki, o üzsün əbədi 
Amma gələn ilk dalğa batırdı gəmini
_________________________ 
Жизнь странная,мы ещё страннее 
Мы были детьми,наивными младенцами были 
Жизнь обманывает,как же мы верили
Ведь говорили друзья,настоящая любовь сказка 
Мы на побережье мечтаний из песка дворец строили 
На зло всему миру