Чито дрито -из Мимино

მე რა მამღერებს,
უძირო ზეცა ზამბახის ფერი,
თუ მილხინს ვმღერი,
თუ ვსევდიანობ მაინცა ვმღერი.

მე რა მამღერებს,
ვარდების სუნთქვა ყაყაჩოს ფერი,
ალბათ სიმღერით თუ დამანათლეს
ჰოდა მეც ვმღერი...

ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...
ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...

ჩემი სიმღერა, ამ მზემ ამ ხალხმა, 
ამ ზეცამ შობა, როცა ვმღერივარ,
შორიდან მათბობს ჩემი ბავშვობა.

როცა ვმღერივარ,
მე ჩემს მომავალს სიბერეს ვხედავ,
დაუკითხავად სულში შემოდის ფარული სევდა.

ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...
ჩიტო-გვროტო, ჩიტო-მარგალიტო დააა...

ჩემი სიმღერა, მთებმა მასწავლა ჩიტების სტვენამ.
ასე მგონია ამ სიმღერებით ავიდგი ენა.
როგორც ამბობენ სიცოცხლის ბოლოს თუ მღერის გედი,
სიმღერით მოვკვდე რაღა ვინატრო ამაზე მეტი.