Песьня пра гарадзенскага гастарбайтэра

Адзін хлапец быў няшчасным,
На жыцьцё грашыў.
За шчасьцем за кардон
Падацца вырашыў.
Сябры засумавалі, 
Рыдае сястра.
А ён быў упэўнены што добра, там
Дзе нас няма.

А сёньня ён, а сёньня ён,
На цягніку пакінуў родны дом 
А сёньня ён, а сёньня ён,
На цягніку пакінуў родны дом 

Батрачыў на будоўлях,
Праліў сто сем патоў.
Хадзіў на караблях 
Да грынляндзкіх берагоў.
І Сцыла, і Харыбда,
І Бостан, і Нью-Ёрк.
Але яму абрыдла — 
Зьбіраецца на ўсход.

А сёньня ён, а сёньня ён,
Па дому роднаму сумуе ён.
А сёньня ён, а сёньня ён,
Па дому роднаму сумуе ён.

Усіх грошай не заробіш,
Ня возьмеш дзевак усіх.
Душы спакой і шчасьця
За мяжою не знайсьці!
У родным доме маці
Стамілася чакаць.
Сабе сказаў ён: «Хопіць
Па сьвету вандраваць!»

А сёньня ён, а сёньня ён
Вяртаецца да дому сёньня ён.
А сёньня ён, а сёньня ён
Вяртаецца да дому сёньня ён.

А сёньня ён, а сёньня ён 
Зь сябрамі выпівае сёньня ён.
А сёньня ён, а сёньня ён 
Зь сябрамі выпівае сёньня ён.