Desexos (en gallego)

Deos, entre esperanzas e entre meses,
deos, vendo a vida pasar, vos deo
que non me colguen, por favor, do pelexo,
e pelexo contra min e contra o resto.
Baleiro vida, afogo o corazón,
e sempre perdo a paciencia e a razón,
apostando por xogadas suicidas,
a bala sae como un bico e me agarima.
Lembro as apertas da traizón que aniquilan,
os agarimos esquecidos nese día,
que nos miramos e a túa vista torcías
mentres o escombro me esmagaba e

Deo que o tempo pase e me devolva os deos,
que a vida volva a ser da cor deses beixos,
e que os teus beizos me rescaten do silencio,
no que preso me deixaron eses malditos
deos, que o tempo pase e me devolva os deos,
que a vida volva a ser da cor deses beixos,
e que os teus beizos me rescaten do silencio,
no que preso me deixaron.

Deo que as moedas teña cara e non an
unha cruz que nos conduza á miseria,
que non existan máis coroas de espiño,
que por min nunca pases unha noite en vilo.
Non sei se sigo morto ou xa estou vivo,
non sei nos días ando escondido,
por máis que busco non atopo o camiño,
no que un día entrelazados nos perdimos.
Deo que perdamos a cabeza,
e que o medo nos levante a súa condena,
permitíndonos saír desta caverna,
na que só acaricio silvas e

Deo que o tempo pase e me devolva os deos,
que a vida volva a ser da cor deses beixos,
e que os teus beizos me rescaten do silencio,
no que preso me deixaron eses malditos
deos, que o tempo pase e me devolva os deos,
que a vida volva a ser da cor deses beixos,
e que os teus beizos me rescaten do silencio,
no que preso me deixaron.

Deo que o tempo pase e me devolva os deos,
que a vida volva a ser da cor deses beixos,
e que os teus beizos me rescaten do silencio,
no que preso me deixaron eses malditos
deos, que o tempo pase e me devolva os deos,
que a vida volva a ser da cor deses beixos,
e que os teus beizos me rescaten do silencio,
no que preso me deixaron.