Ruben Haxverdyan ● Xosqer

ԽՈՍՔԵՐ

Ծեր գնչածին բախտս կարդաց
Իմ հայացքի մեջ մոխրացած,
Նա կիսաձայն ինձ շշնջաց,
Որ ես ճամփորդ եմ ուշացած։

Որ իմ գնացքն արդեն մեկնել է,
Ես ուշացել եմ նրանից,
Նա, ով իմ սիրտը գողացել է,
Արդեն հեռու է ինձանից։

Որ ընկերներս հեռացել են,
Սիրելիներս էլ չկան,
Նույնիսկ մոտիկ բարեկամներս,
Հոգեհացիս հազիվ թե գան։

Եվ ես հանում եմ իմ երգերը
Մանկության մութ ձեղնահարկից,
Որտեղ իրերն ու նրանց դերը
Թաքնված են մեծերից։

Իսկ մանկությունը մի թռչուն է՝
Թելով կապված մեր սրտերից.
Թելը պոկվում է, նա թռչում է
Ու հեռանում է մեզանից։

Իսկ մենք խաղում ենք մեր դերերը,
Իսկ ես հոգնել եմ այդ խաղից,
Մենք թաքցնում ենք մեր մտքերը,
Մենք թաքնվում ենք իրարից։

«Ես քեզ սիրում եմ» էս խոսքերը
Դուրս են խաղի կանոններից,
Ես