Ta matia pou agapo

Ξημερώνει και βραδιάζει
πάντα στον ίδιο το σκοπό,
φέρτε μου να πιω το ακριβότερο πιοτό, εγώ πληρώνω
τα μάτια π’ αγαπώ.

Κι όταν βλέπεις ταβερνιάρη
να σπάω, να παραμιλώ,
μη με κατακρίνεις, μη με παίρνεις για τρελό, εγώ πληρώνω
τα μάτια π’ αγαπώ.

Η καρδιά μου συννεφιάζει
τρέχουν τα δάκρυα βροχή,
σίγουρα θα πάμε, μια και φτάσαμε ως εκεί, εσύ στο χώμα
κι εγώ στη φυλακή.