Մեր սիրո աշունը

Դու կարծում ես այդ անձրևն է արտասվում պատուհանին
Այդ ափսոսանքի խոսքերն են գլորվում հատիկ հատիկ
Գլորվում են ու հոսում են ապակուց թափվում են ցած
Այս խոսքերը որ լսվում են իմ երգի մեջ ուշացած:
 
Ում է պետք խոստովանանքդ ափսոսանքդ ուշացած
Սերը քո մի հանելուկ էր ու գաղտնիք էր չբացված
Դա գուցե աշնան կատակն էր տերևներն էին դեղնած
Ծառուղում լուռ արտասվում էր մի աղջիկ մենակ կանգնած:
 
Մեր սիրո աշունը էլ երբեք չի կրկն|վի
Եվ անցյալն ամեն անգամ աշ|նան հետ կայցելի
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի
Ու պատուհանիդ լուռ կարտասվի: