Алдиле сабиінді

Сүйінші, қарындасым,
Енді сен Анасың...
Сыйлаған соң өмірді,
Әлдиле сәбиіңді... 

Тағдырының табалдырығын аттағалы,
Есін әлі білмеседе өмірі қаралы.
Қу жетім анасы тірі болсада,
Бірақ анасыда бала жасы он алтыда.

Үлгерімі төмен, бармайды мектебіне,
Ғұмыры өтті көңіл көтеру кештерінде.
Жігіті оны шынайы сүйді ме белгісіз,
Жүкітілігін білгенде жоғалып кетті із-түссіз.

Жүктілік тыртық емес жасыра алмайсың ұзақ,
Ата-ана теріс айналды күйзеліп шаңырақ
Қасіретіне іштегі сәбиін айыптады,
Алайда түсік жасатуға дәті бармады.

Толғағы жетіп тоғыз айда туылды сәби,
Ешқашан естімес туған анасынан әлди.
Енді оның панасы ызғарлы жетімхана,
Анасы сатқан адал бола ма Отанына?!

Сүйінші, қарындасым,
Енді сен Анасың...
Сыйлаған соң өмірді,
Әлдиле сәбиіңді... 

Айтшы неге қатігездікпен егіз болдық?
Өзімшілміз басқаның өміріне түкірдік.
Бір подьезде тұрсақта көршіні танымаймыз,
Адам болуды емес бай болуды қалаймыз.

Жігіттер, айтыңдаршы маған неліктен?
Әке болған соң қаштың жауапкершіліктен.
Сүйгеніңді сүй, сәбиіңді тастама,
Тәрбиеле сарбазды адал Отанына.

Қыз болса еркелет аяма жылуыңды,
Себебі ол анасы болашақ жауынгердің.
Бауырым, сүйгеніңді жылатпашы,
Ол біреудің қызы немесе қарындасы.

Бауырым, ойланып бас әр қадамыңды,
Шатастырып алма бақыт пен құмарлықты.
Айтшы қане сезбеген махаббатын ананың,
Қалайша сүйеді екен туып өскен Отанын?!

Сүйінші, қарындасым,
Енді сен Анасың...
Сыйлаған соң өмірді,
Әлдиле сәбиіңді...