Хинен куззарен

Күңелем йырҙарын бүләк иттем болоттарға.
Осорға тиеп ынтылдым, ышанып яҙыҡ ҡанаттарға.
Бейек үрҙәр, текә ҡаялар, үтмәҫлек упҡын минең юлымда.
Шулай ҙа алға барам мин, эләкһәм дә әжәл ҡулына.

Һинең күҙҙәрең, әйткән һүҙҙәрең төш булып ҡала, әммә ләкин
Һуң тугел, диңгеҙ төбөндә һүнгән утты яндырам мин…
Яндырам мин.

Эҙләйем туҡтамай тапалмаған һуҡмаҡтарҙы,
Күктән төшкән ҡара болот ҡаплай беҙҙең араларҙы.
Көн артынан көндәр үтә, илай болот, йәлләмәй йәштәрен.
Түҙемлектең сиге бөткәс, билдәһеҙлек күрһәтә тештәрен.