Недзе ля ракі, дзе не мае броду

Недзе ля ракі, дзе не мае броду,
Шэрыя быкі танчуць хараводы.
Ланцугі у начы адліваюць златам.
Воран там крычыць,
З воукам родным братам.

Палыхае там вогнішча да неба.
П'юць яны віно, заядаюць хлебам.
Песні ім паюць старыя цыганкі.
Б’юць капытам, б’юць.
А у небе маланкі.

Гэтыя быкі маюць сваю прауду:
Ім ня трэба сонца, цемры ім багата.
Ім вясны ня трэба, ім зімы паболей,
Каб ты хлопец спау на пячы у няволе.

Грай, шукай у снах юнацтва свае мары.
Грай, гукай вясны зяленай цёплай чары.
Грай, спявай дружна песні райскай волі.
Грай, грай, гані быкоу – вярнецца доля.

Напілісь быкі, скачуць па краіне,
Топчуць ручнікі капытамі у гліне.
Скачуць па дварах, адчыняюць хаты,
Хто не пахавауся — бузде вінаваты.

Гэтыя быкі маюць сваю прауду:
Ім ня трэба сонца, цемры ім багата.
Ім вясны ня трэба, ім зімы паболей,
Каб ты хлопец спау на пячы у няволе.