Узен киттен ойдэ синен исен калды...

Узен киттен, ойдэ синен эзен калды 
Рэсемнэрдэн елмаючы тосен калды
Синен кулын тигэн ботен нэрсэлэрен
Яраланган жанны озэр очен калды... 

Узен киттен, ойдэ янрап сузен калды
Сукмакларга ышанып баскан эзен калды
Елатырга, монсу уйлар уйлатырга
Торле чакта эйткэн торле сузен калды...

Узен киттен...лэкин ойдэ син  бар эле,
Аерылсак та мина хаман,син яр эле.
Яратышып, бэхет эчкэн гомерлэрне 
Кире кайтмас зары жанга Явар эле.... 

Узен киттен, озлеп соям, дисем калды...
Хэтеремдэ синен матур исем калды...
Сине уйлап озгэлэнгэн чакларымда 
Тэуге сою биргэн татлы хисем калды...