Сегиз аяк

Алыстан сермеп,
 Жүректен тербеп,
 Шымырлап бойға жайылған;
 Қиуадан шауып, 
Қисынын тауып,
 Тағына жетіп қайырған- 
Толғауы тоқсан қызыл тіл
, Сөйлеймін десең, өзің біл.
 Өткірдің жүзі,
 Кестенің бізі
 Өрнегін сендей сала алмас. 
Білгенге маржан, 
Білмеске арзан, 
Надандар бәһра ала алмас.
 Қиналма бекер, тіл мен жақ, 
Көңілсіз құлақ-ойға олақ.
 Басында ми жоқ,
 Өзінде ой жоқ
 Күлкішіл кердең наданның.
 Көп айтса-көнді, 
Жұрт айтса, болды.
 Әдеті надан адамның.
 Бойында қайрат, ойда көз
 Болмаған соң, айтпа сөз.
 Қайнайды қаның, 
Ашиды жаның,
Мінездерін көргенде. 
Жігерлен, сілкін, 
Қайраттан, беркін
 Деп насихат бергенде, 
Ұятсыз, арсыз салтынан, 
Қалғып кетер артынан.
Болмасын кекшіл, 
Болсайшы көпшіл,
 Жан аямай кәсіп қыл.
 Орынсыз ыржаң, 
Болымсыз қылжың
 Бола ма дәулет, нәсіп бұл? 
Еңбек етсең ерінбей,
 Тоябы қарның тіленбей.
Атадан алтау, 
Анадан төртеу, 
Жалғыздық көрер жерім жоқ.
 Ағайын бек көп, 
Айтамын ептеп,
 Сөзімді ұғар елім жоқ. 
Моласындай бақсының 
Жалғыз қалдым - тап шыным!