W żółtych płomieniach liści

W żółtych płomieniach liści brzoza dopala się ślicznie 
 [bad word] #324; ucieka za [bad word]  styczeń mi stuka za styczniem 
Wśród ptaków wielkie [bad word]  ci odlatują, ci zostają 
Na łące stoją jak na scenie, czy też przeżyją, czy dotrwają 

I ja żegnałam nieraz kogo i powracałam już nie taka 
Choć na mej ręce lśniła srogo obrączka srebrna jak u ptaka 
I ja żegnałam nieraz kogo, za chmurą, za górą, za drogą 
I ja żegnałam nieraz kogo, i ja żegnałam nieraz 

Gęsi już wszystkie po wyroku, nie doczekają się kolędy 
Ucięte głowy ze łzą w oku zwiędną jak kwiaty, które zwiędły 
Dziś jeszcze gęsi kroczą ku mnie w ostatnim sennym kontredansie 
Jak tłuste księżne, które dumnie witały przewrót, kiedy stał się 

I ja witałam nieraz kogo, chociaż paliły wstydem skronie 
I powierzałam Panu Bogu to, co w pamięci jeszcze płonie 
I ja witałam nieraz kogo, za chmurą, za górą, za drogą 
I ja witałam nieraz kogo i ja witałam nieraz 

Ognisko palą na polanie, w nim liszka przez pomyłkę gore 
razem z liszką, drogi Panie, me serce biedne, ciężko chore 
Lecz nie rozczulaj się nad sercem, na cóż mi kwiaty, pomarańcze 
Ja jeszcze z wiosną się rozkręcę, ja jeszcze z wiosną się roztańczę 

I ja żegnałem nieraz kogo i powracałem już nie taki
Choć na mej ręce lśniła srogo obrączka srebrna jak u ptaka 
I ty żegnałeś nieraz kogo, za chmurą, za górą, za drogą 
I ty żegnałeś nieraz kogo i ty żegnałeś nieraz