Melek

(verse: Qaraqan)
 Sözlər və qış, gözlər və yaş
 Təhqir, alqış, biz düşmən
 Və yaz, qələmi ağlat və qaç
 Öldür və sev, sənsiz dözməz
 Sənsən ailə və ev
 Qaytarma, seç artıq, ayrılmaq gec
 Ola bilmir doğma, silə bilmirsən heç
 Hisslər sönür artıq bax
 Bütün hisslər də buz
 Kimdi axı o? Sadəcə sıradan bir qız

 Ama baxışları dəli eləyir məni
 Onun qolları əbədi qəfəsim
 Məni öldür, ya götür bu dərdləri
 Bu mu sevgi? Mən tanımıram hissləri

 Sözlər mi sərt yoxsa hisslərdi sədd?
 Mən səndə artıq qoymayacam sərhəd

 (Nəqarət: Gültəkin)
 Dumanlar dəyişir şəhəri tanınmaz halətiylə
 Küləklər rəqs edir hisslərimizin hərarətiylə
 Ürəklər dözə bilər mi, de, dillər susa bilər mi?
 Mələklər yaralı qanadı çırpıb uça bilər mi?

 (verse: Qaraqan)
 Günlərlə qəm, mən sənsiz kiməm
 Sənə yazdığım sətirlərdə tapdım vətən
 Sən burda özgə, mən sənsiz kölgə
 Mən sənsiz buz baxışlı, daş bir heykəl
 Çıxart dərini, mənə çılpaq ruhunu göstər

 Məni məhv edir bu uzun səssizlik
 Məni yandır, buz ürəyimə ver isti
 Artıq nifrət eləsən də mənə bəsdi
 Təki yanımda qal, mən olum təslim
 Bu otaqlar yox artıq divarlar
 Acı xatirələr ürəyə toz bağlar
 Baxışlar qalır, uzaqlaşır ayaqlar
 Ruhlar qucaqlaşır, uzaqlaşır ayaqlar

 Pərdələri aç, təkcə çılpaq həqiqət
 Aramızda yox artıq sərhəd

 (Nəqarət: Gültəkin)
 Dumanlar dəyişir şəhəri tanınmaz halətiylə
 Küləklər rəqs edir hisslərimizin hərarətiylə
 Ürəklər dözə bilər mi, de, dillər susa bilər mi?
 Mələklər yaralı qanadı çırpıb uça bilər mi? (x2)