Miensk i Minsk

Darahija minčanie i hości stalicy,
Ja chaču z vami dumkaj svajoj padzialicca.
Karaciej, heta dziŭna, ale se la vi,
My ŭ stalicy žyviem niby na dźvie siamji.
My žyviem adnačasova u dvuch haradach,
Padvajeńnie asoby zryvaje nam dach,
Dyk niaŭžo ž nam nikoli nia sklejić, nia sšyć
Miensk i Minsk - dźvie pałovy staličnaj dušy
Horad Miensk - pieršy horad z tych dvuch haradoŭ,
Nie pabačyš na mapach sučasnych hadoŭ,
Jon u sercy žyvie, jon žyvie ŭ hałavie
Šmat kaho, chto u horadzie Minsku žyvie.
ŭ tym Minsku prapiska i harvykankam,
I Ladovy pałac, i betonny parkan.
Zrujnavanych damoŭ cieni pryvidnyja
I dziacinstva majho pralaciełyja dni.
My žyviem adnačasova u dvuch haradach
Padvajeńnie asoby zryvaje nam dach
Dyk niaŭžo ž nam nikoli nia sklejić, nia sšyć
Miensk i Minsk...
Jość u Minsku nazovy biazradasnyja,
Jość Kalektarnaja, a jość Bazisnaja.
Tam narod zabiaspiečvaje, pravilny naš,
Vykanańnie zadačy pastaŭlenaje.
pa Miensku pryjemna špacyrvać,
Drobnych kramak vitryny utulna harać,
Tam gatyčnyja viežy kaściołaŭ starych,
Tam dachota i brud, tam dvary i mury
My žyviem adnačasova u dvuch haradach
Padvajeńnie asoby zryvaje nam dach
Dyk niaŭžo ž nam nikoli nia sklejić, nia sšyć...
Usio błytajecca ŭ Minsku: chleb i maca,
I Vialiki Kastryčnik, i Radaŭnica,
I pjanaja ślaza, i takaja papsa,
Što ratunku nia daść ni “Mizim” ni “Upsa”.
Nu a ź Mienskam ničoha nia možna zrabić,
Niemahčyma jaho zrujnavać, zachapić
Jon nikolim, tvoj Miensk, nie zhinie, nie zharyć,
Budzie movaj tvajoju z taboj havaryć.
My žyviem adnačasova u dvuch haradach...
My žyviem adnačasova u dvuch haradach..