Зелёненький человечек

нілюбві нітаскі ніжаласці
нісовесці
ністыда
зілёненькій чылавечэк
прабірался трапой в нікуда

в этат пуць ево выправіл разум
каторый аднажды уснул
пад закрытым цыклопьім глазам
раждалісь чудовішча
слышался гул 
чылавечык іскал укрыціе
чылавечык іскал пакой
но нізнал чылавечык
што поіскі
прэврацілісь в барбу с сабой
на плечах чылавечка зілёнава
прарастал рукзачок нібальшой
с атчуждзённасцью
дзецкімі страхамі
і другой для чудовішч едой
но чэм дольшэ брадзіл чылавечык
цем быстрэй рукзачок этат рос
шэпталі чудовішча
лехчэ
была б еслі б в ніво ты вполз

да зілёненькій чылавечык 
ніспраста был цвета травы 
хоць ты жуй 
хоць тапчы 
савеччык 
толька с корнем ево не рві 
правда гдзе он пусціл свае корні 
чылавечык давно пазабыл 
чылавечык давно беспрызорнік 
он душою так сам рэшыл 
а патом і её тудажэ 
загнівай 
прападзі прашчай 
і ніхто ево нінакажыт 
і ніхто ему нісудзья 

нілюбві нітаскі ніжаласці
нісовесці
ністыда
зілёненькій чылавечэк
прабірался трапой в нікуда