Вероника

муз. И.Лученок;
сл. М.Богданович.

Зноў пабачыў я сялiбы, 
Дзе леты першыя прайшлi. 
Там сцэны мохам параслi, 
Вясёлкай адлiвалi шыбы. 
Усё ў пылу, i стала мне 
Так сумна-сумна ў цышыне... 
Я ў сад пайшоў - там глуха, дзiка, 
Усё травою парасло... 
Няма таго, што раньш было... 
Няма таго, што раньш было, 
I толькi надпiс "Веранiка"... 
I толькi надпiс "Веранiка" .

На лiпы ў рэзаны ў кары. 
Казаў вачам аб тэй пары: - 
Расцi ўзмацовывайся, дрэва, 
Як манумент жывый ўставай 
I к небу надпiс падымай, 
I к небу надпiс "Веранiка"... 
Чым боле сходзiць дзён, начэй, 
Тым iмя мiлае вышэй... 
Няма таго, што раньш было... 
Няма таго, што раньш было, 
I толькi надпiс "Веранiка" ...
I толькi надпiс "Веранiка". 

Чым боле сходзiць дзён, начэй, 
Тым iмя мiлае вышэй... 
Няма таго, што раньш было... 
Няма таго, што раньш было, 
I толькi надпiс "Веранiка"... 
I толькi надпiс "Веранiка". 

Веранiка... 
Веранiка ...
Веранiка... 
Веранiка ...
Веранiка ...
Веранiка.