Zilia Monaksia

Σπασμένο το γυαλί
ματώνει το φιλί
αστέρι μου ποια αγαπάς
της έχεις πει για μας...

Η άδεια μου ζωή
στο ξύλο το καρφί
σταυρός εσύ και πάνω εγώ
στη τρέλα αυτή που ζω

Ζωή με μετράς ζωή αν μ΄αγαπάς
δωσ΄μου φτερά φυλακή τα παλιά
και ζήλια μοναξιά

Στο τέλος της γιορτής
που ήρθε πιο νωρίς
βροχή παντού σε ποια θα πας
της έχεις πει για μας

Ζωή με μετράς ζωή αν μ΄αγαπάς
δωσ΄μου φτερά φυλακή τα παλιά
και ζήλια μοναξιά

Τη νύχτα αυτή ποιον αγαπάς
εσένα....
αλλού ...
στις φλέβες μου ο πυρετός
μου λείπεις σαν Θεός

Ζωή με μετράς και πονάω....
μιας προσευχής το φυλαχτό στη φωτιά
που δε θα΄ρθείς ξανά