Jaskółka uwięziona

Jaskółka czarny sztylet,
Wydarty z piersi wiatru
Nagła smutku kotwica,
Z niewidzialnego jachtu
Katedra ją złowiła w sklepienia
Sieć wysoką
Jak śmierć kamienna bryła
Jak wyrok naw prostokąt.
Jaskółka błyskawica w
Kościele obumarłum
Tnie jak czarne nożyce lęk
Który ją ogarnia.

Jaskółka siostra burzy, żałoba
Fruwająca
Ponad głowami ludzi w których
Się troska błąka
Jaskółka znak podniebny jak
Symbol nieuchwyta
Zabiona w chłód katedry
Przestroga i modlitwa

Nie przetnie białej ciszy pod
Chmurą ołowianą
Lotu swego nie zniży nad łąki
Złotą plamą
Przeraża mnie ta chwila która
Jej wolność skradła 
Jaskółka czarny brylant
Wrzucony tu przez Diabła

Na wieczne wirowanie 
Na bezszelestną mękę
Na gniazda nie zaznanie
Na przeklinanie piękna.