Жаңбырлы күз

1)Күздің қоңыр кеші,
Келем үнсіз жабығып…
Сен бар деп өмірде осы
Жалғыздықтан арылып.

Мұңайды сол бір бақ…
Құлайды, жапырақтар қол бұлғап.
Жылайды қарашық,
Арманынан адасып.

Қайырмасы:

Сені жаным, ұмытқам,
Сезім қайғы жәй ғана.
Мені жаным, жылытқан,
Өзің жайлы ой ғана

Жаңбырлы күз кешіп
Келем жалғыз,
Бөлек жанбыз… Енді біз. Бөлек жанбыз!..

2)Өткен күндерді аңсап,
Егілемін елжіреп.
Көзімнен мұң мен моншақ,
Төгіледі мөлдіреп.

Күзгі бақ сарғайған.
Тұр жылап. Сағыныш боп шалғайдан.
Біз бірақ. Елеспіз,
Бақытсыз да емеспіз!..

Қайырмасы: