Жалжалым

жалжал карап турган чагымда 
журок куйду чексиз жалынга 
жан адам карап турбастан 
тургум келди сенин жанында 
              кайырма
жароо керим менин жалжалым 
суйбос болсон неге алдадын
естеи берип омур откончо 
кокуроктон кетпес арманым 

ачык айтсам сен кеткенде карабаи 
азап тартам ичтен бугун тарабаи 
аиыкпаган дартка салдын кантейин 
абалымды сураганга жарабаи

меили меили сурабагын абалым  
мен алгачкы суиум менен калмын 
естеи жургун гул сунушкан учурлар 
естеи жургун кулуп жургон жамалым 

атин атин ошол кездерим 
алдарынды неге сезбеди
жанга батып журок сыздатып 
жал оорутуп таштап кеткеним
 
жатап еле албаисынбы  ырдап журосун.