Келеди уакыт

Кун санап журек жылап,
Мунайып курсiнедi.
Алладан бакыт сурап,
Кiм ендi тусiнедi.
Жаралы журек калай,
Калайша кун кешедi,
Бар мунын актарумен.
Омiрмен тiлдеседi,
Лебiзiн бiлдiре алмай...
Кетседе алау сезiм,
Ол кездер ендi шалгай.
Болсада асау тозiм
Сондада узбе умiттi...
Енсендi котер кане,
Калайда кут багынды.
Сезiмiн бекер ма не?

Аянып калма бекер,
Алiде келер уакыт.
Осылай омiр отер,
Кейде мун, кейде бакыт.
Асыгыстык жасама,
Тозiмдi бол сезiмге.
Махаббатын кашанда ,
Кулак асар созiне.

Арман,арман кашан,
Шыгар екен жолымнан.
Аттансак сол мекенге,
Жiбермешi колымнан.
Бiрде мун, бiрде гажап,
Бул махаббат зандылык.
Кетсенде бiр сат шаршап,
Ол сезiмге тан кылык.
Сезiмнiн жолы азап,
Берiлме олай онай!
Алдында алi гажап,
Отпегiн карайламай.
Достым кут бакытынды!
Жолынар бiр кездерде,
Жiберме уакытынды.
Конiл бол шын создерге,
Сырганап козден жасын.
Таусылып аландайсын,
Адал болса жолдасын,
Откенге карайлайсын.
Тек тiзгiнiндi берме!
Уайым менен касiретке.
Басыннан мун отседе,
Кайгыга карсы кетпе!!