Kalina, malina

Kalina malina w lesie rozkwitała bis 
niejedna dziewczyna ułana kochała bis 
Ułana kochała, ułana lubiła bis 
I te czułe listy do niego kreśliła bis 
w niedzielę rankiem, kiedy słońce wschodzi bis 
To ten młody ułan po koszarach chodzi bis 
Po koszarach chodzi, listy w ręku nosi bis 
Pana porucznika o przepustkę prosi bis 
Panie poruczniku puść mnie pan do domu bis 
Bo moja dziewczyna urodziła syna bis 
Puszczę ja cię puszczę, ale nie samego bis 
Każę ci osiodłać konika karego bis
Konika karego i te złote lejce bis 
Abyś swej dziewczynie uradował serce bis
Jedzie ułan jedzie, o drogę nie pyta bis 
młoda teściowa u progu go wita bis 
„Ułanie, ułanie, twoja to przyczyna bis
Przez ciebie została zhańbiona dziewczyna” bis 
Ja jej nie zhańbiłem, zhańbiła się sama bis 
I ta ciemna nocka, po której chadzała bis 
Chadzała, pijała i grywała w karty bis 
Myślała dziewczyna, że z ułanem żarty bis 
To nie były żarty, ani żadne kpiny, bis 
Bo zamiast wesela odbyły się chrzciny bis 
Ta dzisiejsza młodzież lata samolotem, bis 
Najpierw robi dzieci, a wesele potem. bis